توضیحی پیرامون ضرورت رعایت فرم

فرم، مدل، چهارچوب و… همه کلماتی هستند که به نوعی به شخصیت و هویت اشاره دارند. چیزی که هر موجودیتی برای بقا به آن نیاز دارد؛ اگر چیزی هویت و شخصیت نداشته باشد یا به کلی نابود خواهد شد و یا ناگزیر به چیزی غیر از آنچه برای آن ایجاد شده، تبدیل خواهد شد. همواره بحران از همین جا آغاز شده، تبدیل شدن به آنچه غیر از علت آفرینش!

در این چند خط به اجمال توضیح خواهم داد که چرا باید برای ایجاد هر موجودیتی که می‌تواند شامل هر چیزی باشد، مثلا یک عکس، یک پست اینستاگرام، یک فیلم و… باید فرم و اصولش را رعایت کرد.

فرم‌ها حاصل آزمون و خطاها هستند!

هنر سینما را در نظر بگیرید، هنری که سالیان زیادی قدمت دارد و طی این سال‌ها هم در نحوه ارائه(بحث تکنولوژی و ابزارها) و هم در شکل گیری فرم و ساختارش بسیار تغییر کرده است؛ به عبارت دقیق‌تر مسیر کمالش را طی کرده است. حال اگر فردی تصمیم بگیرد فیلمی بسازد، دو راه در مقابلش است: اول، دانش سینمایی بیاموزد(فرم را بداند) دوم، بدون یادگیری شروع به ساختن کند.

تکلیف راه اول که مشخص است، راه دوم را بررسی کنیم. حدس نتیجه کار چندان دشواری نیست! موجودیتی جدید ایجاد خواهد شد که دو اتفاق برایش محتمل است؛ اول اینکه به عنوان چیزی با هویت ناقص و غیرقابل قبول برای فراشخصیت سینما تلقی می‌شود (می‌گویم فرا چون دوره تکامل خود را طی کرده است) و به زودی نابود خواهد شد و دوم اینکه به عنوان موجودیتی جدید باید در پی مخاطبش باشد!

در اتفاق دوم دو نکته نهفته است، آفرینش این موجودیت جدید نیازمند مطالعه و آزمون و خطاست که در بهترین حالت دوباره تبدیل خواهد شد به فراشخصیت سینما چراکه آن فرد احتمالا با دیدن یک “فیلم” تصمیم به ساختن “فیلم” گرفته است. نکته بعد بحث خلاقیت و نوآوری‌ست. معتقدم اگر فرمی کامل و تکامل یافته باشد تغییراتی که با عنوان خلاقیت ایجاد می‌شوند، به راحتی در خود هضم خواهد کرد!

فرم‌ها تنها راه رسیدن به هدف!

اگر از موجودیتی استفاده می‌کنید احتمالا هدفی دارید؛ گذراندن وقت، اشتراک گذاشتن لحظه، ارائه نظرات و احساسات و… . برای رسیدن کامل به هدف خود راهی ندارید جز رعایت فرم آن موجودیت! اگر طرز درست استفاده کردن علائم نگارشی ندانید، اگر درست آغاز نکرده و درست به اتمام نرسانید، اگر درست کلمات و لحن را انتخاب نکنید، قطعا نمی‌توانید در فرم یک نوشته به هدف خود برسید!

نتیجه : اگر موجودیتی را می‌پذیرید به فرمش احترام بگذارید!

اینستاگرام، مصداق بارزی که پذیرنگانش (حداقل در ایران) تبدیلش کرده‌اند به موجودی که فکرش هم به ذهن سازندگانش خطور نمی‌کرد! (کاری به شرایط داخلی و وضعیت خاص ایران ندارم و همچنین قصد نقد رفتار افراد در قبال شبکه‌های اجتماعی یا به عبارت بهتر سواد مجازی فعلا ندارم)

با اندکی مطالعه و جست‌وجو خواهید فهمید که فلسفه ایجاد این شبکه اجتماعی بحث تصویر یعنی عکس و بعدتر ویدئوست؛ بنابراین این درست نیست که از یادداشتی آن هم در نرم‌افزار note گوشی عکس گرفته و پست شود و یا مطلبی با ۲۰۰۰ کلمه با عکس بی‌ربط ارسال شود که تازه ادامه‌اش هم در کامنت اول است!

به راحتی با کمی تامل خواهید فهمید که کمتر کسی حاضر است تمام آن متن را در “اینستاگرام” بخواند و تقریبا کسی حاضر نمی‌شود ادامه‌اش را نیز بعد از scroll کردن ۱۳۹ کامنت بیاید و بخواند!

از این دست مثال‌ها بسیار است، یافتن باقی را به خودتان می‌سپارم!

راه حل : موجودیت درست را پیدا کنید و بشناسید!

هر حرفی باید به شیوه و فرم درست خود بیان شود در غیر این صورت بحران‌ها شکل خواهند گرفت که نه تنها سودی ندارند بلکه ضررهای جبران ناپذیری به همراه خواهند داشت! این ضررها گاه در بعد فردی (مثلا از دست دادن سرمایه) و گاه در بعد اجتماعی (همه گیر شدن یک فرهنگ یا یک رفتار) روی می‌دهد.

اما مثال داغ این چند خط و این روزهای جامعه در شبکه‌های اجتماعی خلاصه می‌شود. بهتر است برای بیان، رسانه (یا “موجودیت”) درست انتخاب و سپس مورد مطالعه قرار گیرید؛ با این کار هم از بی‌سلیقگی و زشتی جلوگیری می‌شود و هم پیام درست منتقل می‌شود.

این انتخاب نیز اصلا سخت نیست، به طبع رسانه‌های کامل و پرطرفدار شناس هستند؛ مثلا اگر قصد دارید متن طولانی بنویسید جایش بلاگ است نه پست و story اینستاگرام!